OSP Bobrowniki-rys historyczny

Oficjalnym rokiem założenia straży jest rok 1916 udokumentowany w wydawnictwie Bezpieczeństwo pożarowe w województwie warszawskim”, natomiast opowieści kronikarskie dowodzą, że straż powstała w 1811 roku Uchwałą Rady Miejskiej Bobrowniki z dnia 19 kwietnia 1811 roku.    

W 1854 r. władze miasta wybudowały szopę z przeznaczeniem na przechowywanie urządzeń strażackich. Miejscowi rzemieślnicy wykonali dodatkowo 4 beczki do rozwożenia wody. Szopa strażacka przetrwałą do I wojny światowej, a następnie została rozebrana. Zwarta zabudowa, drewniane budynki stanowiły poważne zagrożenie pożarowe. We wrześniu 1868 roku wybuchł groźny pożar. Spisano wtedy protokół w którym napisano: „Od zapalenia stajni księdza proboszcza całe miasto niechybnie zginęło by w płomieniach, gdyby nie dwie sikawki: jedna miejska przenośna, druga kalibrowa duża”.   Po utracie praw miejskich i przejęciu funkcji administracyjnych w 1870 roku przez Wójta Gminy, strażacy z Bobrownik obsługiwali teren 17 wsi. Wyraźne ożywienie straży wystąpiło po odzyskaniu niepodległości. Na miejscu rozebranej szopy strażackiej zbudowano murowaną remizę, która do dnia dzisiejszego spełnia różnorodne funkcje.    W okresie przedwojennym straż otrzymała pierwszy sztandar, który zaginął w czasie okupacji. Natomiast roku 1977 został ufundowany przez społeczeństwo nowy sztandar, który służy do dnia dzisiejszego.   Z dokumentów posiadanych przez Zarząd OSP w Bobrowniach wynika, że na nowo została zorganizowana straż pożarna po wojnie 12 marca 1945 roku. W całej historii powojennej jednostka zdobywała i zdobywa czołowe miejsca zarówno gaszeniu pożarów jak i w zawodach ratowniczo-gaśniczych. Jednostka nasza włączona jest do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego.